PROSAS EXTRAÑAS Y SONETOS RAROS


II.

La noche se derrama
como un líquido viscoso
que quiere lamerme los pies desnudos
y yo tengo miedo.
La noche se atrinchera
en las esquinas de una ciudad
tan oscura como las esquinas
de este cuarto donde no me encuentro,
ni agarrándome a las paredes.
Ni el faro más poderoso de este mundo
podría iluminar
una noche tan angosta,
tan fría,
tan negra.
Y sólo porque no estás.

Esta entrada foi publicada en Poemas.

Deixar unha resposta

introduce os teu datos ou preme nunha das iconas:

Logotipo de WordPress.com

Estás a comentar desde a túa conta de WordPress.com. Sair /  Cambiar )

Twitter picture

Estás a comentar desde a túa conta de Twitter. Sair /  Cambiar )

Facebook photo

Estás a comentar desde a túa conta de Facebook. Sair /  Cambiar )

Conectando a %s